എന്തു വിശപ്പിന്റെ കേടാണ് നമുക്ക്?

സ്ഫോടനത്തില്‍ തകര്‍ന്ന
ചില്ലുസ്വപ്നം ചിതറി
പിന്നിലും മുന്നിലും
തുളച്ചുകയറിയ പകല്‍.

വിശപ്പിന്റെ ദീനത
അസ്തമിക്കാനറച്ച ഓരോ
വെളിച്ചവും വലിച്ചൂരി
ഓര്‍മ്മയുടെ ഇരുട്ടില്‍
കുത്തിവരച്ചു.

ഒറ്റപ്പെട്ട നക്ഷത്രങ്ങള്‍
പറിച്ചെടുത്തപ്പോഴും
തൊലിയുരിഞ്ഞ് പാടുകള്‍
ശോണിമ, ശ്ലേഷ്മരസം,
മഞ്ഞ മോഹങ്ങള്‍.

ഇനി നീലാകാശം
തിരിച്ചുകിട്ടാനില്ലെന്ന
അറിവുറഞ്ഞ
ഒടുവിലെ ഉറക്കം.

മഞ്ഞുരുകി
നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി
കരമാഞ്ഞ കടല്‍
തിളച്ചുമറിഞ്ഞ്
ജീവന്റെ കണികകള്‍,
പറന്നകലാന്‍
ആകാശമില്ലാത്ത
അനന്തത.

തരിശുമാത്രമായ
പരിവേഷം നേടി
കേടുപറ്റിയ
ബാക്കിയായ വിശപ്പ്.